Siz hiç komşuyla lafa dalıp ocaktaki yemeği yaktınız mı? Evinize ilk kez gelen misafirinizle mutfağa girip katıla katıla gülerken kek yaptığınız olmadı mı? Ya da henüz tanıştığınız bir insanın karşısında “çok bunaldım,” deyip ağlarken buldunuz mu kendinizi?
Lise son sınıf öğrencisiyken girdiğiniz bir deneme sınavında uyuyakaldınız mı siz de? Üniversite sınavı esnasında stres ve heyecandan gözyaşlarına boğuldunuz mu? İyi, kötü her türlü duyguyu bir güne sığdırdınız mı siz de?
Gülüyorken ağlamaya başladınız mı siz de? Çok iyi dediğiniz bir arkadaşınız tarafından türlü sıkıntılara maruz kaldınız mı?
Sizin de kendinizi şu koskoca dünyada yapayalnız hissettiğiniz oldu mu? Derdinizi her anlattığınızda daha da dertlendiğiniz, yaşadığınız zorlukları “hiç bitmeyecek” zannedip ümitsizliğe kapıldınız mı siz de…
Hayatınızın en zor anlarında ettiğinizin bir secde esnasında Allah’ı tam başucunuzda hissedip de ferahladınız mı siz de benim gibi…
O’nun şefkat elini çok yakınımızda hissettiğimiz, O’na olan aşkımız sayesinde hayata dair her şeye tebessüm edebildiğimiz olmadı mı?
Hayatınızın her anına O’na olan imanınız sayesinde güzellik kattığınız oldu mu?
Bir gülün kokusunu çekerken içinize cenneti düşlediniz mi? Cennetten bir dünya kurabilme uğruna her şeye katlanabildiniz mi ben katlanamasam da…
Kalpler Allah’ın elindeyken hiçbir şeyden korkmamayı başarabildiniz mi siz? Kalbinizi yakan bir cümleyi sabırla içinizde tutmayı, çok sinirliyken belli etmemeyi, küsmemeyi kimseye, kibir duymamayı, unutmayı nefse dokunan ne varsa başarabildiniz mi, ben henüz başaramasam da…
Başarılarımızın yanında başarısızlıklarınızla, kusurlarınızla da kabul edebildiniz mi kendinizi. En kolay olanı gibi gözükse de kendimizle sımsıkı dost olup, hayata hep gülen gözlerle bakabildiniz mi siz de…
