Geçen gün bir arkadaşım “Esracığım ne oluyor da böyle yazılar yazabiliyorsun?” diye sorunca ilk olarak ona ve sorunun cevabını duymak isteyen herkese ilham kaynaklarımı anlatmak istedim.
Yazılarımın doğuşuna sebep olan en önemli ilham kaynaklarım beş duyu organım; yani gözlerim, kulaklarım, burnum, dilim ve tenim…
İlk olarak gözlerimle sözüme başlamak isterim: Gözlerimle gördüğüm tüm insanlar; eşim, çocuklarım, annem, babam, kardeşlerim… Örnek verecek olursak;
Eşimin işten yorgun geldiğinde sükunet bekleyen gözleri…
Kızımın okuldan dopdolu bir zihinle geldiğinde koltuğa hızla bıraktığı çantası…
Oğlumun istediği nesneyi alamayınca gözünde biriken damlası…
Annemin kabarttığı hamurun ışıltısı…
Babamın çizim yaparken biriktirdiği kağıtları…
Ablamın yeni öğrendiği bir bilgiyi paylaşırken kocaman açtığı gözleri…
Erkek kardeşimin bana sarılmak için uzattığı kolları…
Ardından;
Sözümün ellerinden kulaklarım tutunca bakın neler duyuyorum?
Eşimin rüzgarla el ele verip söylediği şarkılar…
Kızımın yağmurda koşarken sevinçle yaşasın diye bağırışı…
Oğlumun uykudan uyanınca “anne” diye haykırışı…
Annemin “yavrum” deyişi..
Babamın bana olan tüm sevgisini “Esra” kelimesinde biriktirmesi…
Ablamın telefonu “Esracığım, bak sana ne anlatıcam?” diye açması…
Kardeşimin “ablacığım seni görmeyeli ne çok oldu!” deyişi…
Burnumun duyduğu kokular yetişiyor yazımın imdadıma:
Eşimin fırından aldığı sıcacık ekmek…
Kızımın yaşına bağlı olarak ilgisini çeken tüm rayihalar.
Oğlumun mis gibi cennet kokusu.
Annemin çorbasından,
Babamın kırdığı yumurtadan,
Ablamın eşi benzeri olmayan poğaçalarından,
Kardeşimin içtiği yorgunluk kahvesinden yükselen kokular..
Dördüncü duyu organım olarak;
Dilimin tattığı tüm lezzetler…
Eşimin ekmeğindeki, annemin yemeklerindeki, rahmetli ananemin aşurelerindeki şifa dağıtan onca nimet…
Beş duyu organımın sonuncusu olan tenim…
Oğlumun yanağına değen yanaklarım, kızımı tutan ellerim ve dokunarak değdiğim tüm güzellikler…
Yukarda beş maddede saydıklarım yazılarımın esin kaynağı olsa da tüm bunların da ötesinde yazıma eklemek istediğim ve tüm duyu organlarımın bana hissettirdiklerini içinde toplayan, adına altıncı duyu organı ya da altıncı hissim de diyebileceğim bir ilham kaynağım var benim…
Görünebilecek en vefalı dost…
Tik taklarıyla varlığımı bana hatırlatan en güzel nakarat…
Sevdiklerimin kokusunu, özenle hazırlanan yemeklerin lezzetini duyduğumda neşe ve huzurla çırpınan en sadık yaren…
Elimi üzerine koyduğumda dışarda olmasa da iç dünyamda ne olup bittiği konusunda bana en iyi fikir veren en büyük ilham kaynağım o benim.…
Adı kalp olan bu duyu organım yazılarıma, hayatıma ilham kaynağı olurken benden tek isteği yaşamıma aşkla ve üretkenlikle devam etmem…
Gözlerimi dört açsam da kalbimin gözleriyle bakmadıkça, kalbimin kulaklarıyla dinlemedikçe yazma ihtimalimin olmadığını bana her tik takıyla hatırlatan Rabbimin en büyük mucizesi…
Var olduğum ilk andan beri sabırla her hareketimi, her sızlanışımı, her sevincimi, her hüznümü kelimelere dökmemdeki en büyük vesilem…
Canım kalbim.. Sana yaşattığım onca debdebeye, onca duygu seline rağmen bana esin kaynağı olmaya devam ettiğin için önce sana, ardından diğer tüm duyu organlarıma ve en önemlisi de tüm bu nimetleri bana bahşeden Rabbime sonsuz teşekkürler…
