İnsanın her hali
Duanın ne anlamaya geldiğini o gün anlamaya başladım. “Babam geldi,” diye kapıya koştuğum o zaman. Beş yaşlarındaki erkek kardeşim benimle birlikte kapıya koşarken elindeki havuçtan bir ısırık almıştı ve babamıza kapıyı açtığım anda havuç boğazına takılmıştı. Bir anda bütün aile bir olup rahat nefes almak için öksüren kardeşimin etrafına toplanmıştık. Öksürüğü devam edince de annemle …
“Bugün ne mi yaptım? Ben Ramazan aylarını böyle geçiririm zaten. Mezarları gezerim.” “Neden mi? Mezarlık sakin oluyor abi. Dinlendiriyor insanı.” Kızım yeni aldığımız patenlerini kaymak için uğraşırken parkta yaptığım yürüyüş esnasında duyuyordum bu sesi. “Mezarlıkta gezinirim hep Ramazanlarda,” cümlesi dikkatimi çekmiş olacak ki sesin sahibine dönüp bakmadan edemedim. Sesin sahibi kırklı yaşlarda bir adamdı. Bir …
Kızım doğduktan sonra anne olmayı neden hayatta herşeyden fazla istediğimi anladım. Bir çocuğu kucağına almak, cennet kokusunu içine çekerek büyütmek, ilk adımlarını izlerken, ilk kelimelerini dinlerken duyduğu sevinçle kendinden geçmek; tüm bunlar anneliğe harikalık katan şeylerdi. Fakat dahası vardı. Kızım üç yaşına yaklaştığında çevresindeki çocuklara da yaklaşmaya başlamıştı. Misafirliklerde, parklarda, yemek yeme yerlerinde; çocuklar adeta …
O yaz benim gibi çocukların dersi esnasında camiden ayrılmayan iki kadın daha vardı. Birincisi torunu için camideydi. Onun torunu da benim kızım gibi dersten alakasız gibi görünüyor, gene de ders boyunca camiden bir yere kaçıp gitmiyordu. Yaşlı kadın kızımı derse katmak amacıyla derslere katıldığımı, bir çocuk gibi çocukların arasına katıldığımı görünce dayanamayıp benim …
Sabah kahvaltımızı yaptıktan sonra kızımla yola düşüyorduk: Cami yoluna. Kızım giyimi konusunda özgür bırakıldığını bildiği halde uzun kollu giymeden evden çıkmıyordu artık. Yolda yürürken terlediğini görünce “kısa kollu giyebilirdin kızım,” diyordum dayanamayıp. Kızım ise kendinden emin bir eda ile bana camiye giderken uzun kollu giymesi gerektiğini hatırlatıyordu. Cami yollarında ilerlerken kızıma ezberini vereceği …
Camide kız çocuklarına ayrılan kat zemin katın bir altı; yani bodrum katıydı. Ancak apartmanların bodrum katlarındaki dairelerin aksine bizim evimiz; yani camimizin bodrum katı son derece geniş ve havadardı. Gene de çocuklar yaz günü sıkılmasınlar diye kocaman bir klima ders esnasında çalıştırılır, klimanın yoğun hava üflediği yerlerden uzak olan yerler ders işlemek için seçilirdi. …
Tatlı bir dille söylenmiş de olsa kızım yapılması gerekeni yapmak istemiyordu. Yazın sıcağında uzun kollu giymek ve başörtüsü takmak onun için katlanılması zor işlerdi. İyi ama ne yapmalıydım? Kızımın elinden tutmuş camiye yürürken işte bu sorunun cevabıyla meşguldü kafam. Böyle bir durumda nasıl davranmalıydım? Caminin dış kapısının kolunu çevirip caminin iç kapısına …
O gün babam camiden geldiğinde üzerinde tatlı bir heyecan vardı. İmam Cuma hutbesinde haftaya camilerin çocuklar için açılacağı müjdesini vermiş. Demiş ki: “Çocukları hiç sıkmayacağız. Yarım saatte bir teneffüs olacak. Onlarla oyunlar oynayacağız.” Babam kızımı da alıp caminin yaz kursuna kaydettirebileceğimi söyleyerek odasına gitti. Babam kapısını kapatınca hafızamın cami günlerime ilişkin kapıları açıldı. …
Kızım, saçsız doğmuştu. Saçlı doğan bebeklere takılıyordu gözlerim. Olsundu; nasılsa aylar geçtikçe kızımın saçları çıkardı. Aylar geçti ve kızımın saçları çıkmaya başladı. Bir yıl, iki yıl derken kızımın saçları uzamaya bile başladı; ancak saç telleri büyük bir nazla uzuyordu. Sakin ve hiç acelesi yokmuşçasına. Kızım iki yaşına gelene kadar bazı insanlar “bunun saçları …
Beş yaşında bir kız çocuğuydum. Ananemlerle aramızda birkaç sokak olduğundan anneciğim her gün beni ve ablamı alıp ananemlere getirirdi. O gün de annem, ablam ve ben ananemlere geldiğimiz bir gündü; ancak her güzel şey gibi ananemlerle geçirdiğimiz o harika saatler de sona ermek üzereydi. Ablam zaten gitmek için hazır olduğundan babam, bana doğru eğildi. …