İnsanın her hali
Umut Esen Akademi’de Coc – Koçluk Deneyim Kulübü Ağustos ayında başladı. Akademi kendi bünyesinde, aynı dönemde ders almamış olan dostlarını birbiriyle eşleştirdi ve herkesin mail adresine koçluk yapacağı ve koçluk alacağı kişilerin iletişim bilgileri gönderildi. Bu ayki koçum bana her hafta “bu hafta gündemin ne Esracığım,” ya da “bugün benimle ne konuşmak istersin,” gibi anlamlı …
Sahi! Bizim yan bloktaki Ayşe Hanım’ı sizler de tanıyor musunuz? Hani şu gözleri sevinçten parlayarak gülümseyen, her çocuk gördüğünde eğilip çocukla ilgilenen Ayşe Hanım işte. Çıkaramadınız mı? Şöyle anlatayım o zaman: Ayşe Hanım bizim siteye tanışanalı bir sene kadar olmuş; fakat ben böyle nadide bir insanı bir ay önce farkedildim. Nasıl mı farkettim? Tabi ki …
BABAMI SEVİYORUM;ÇÜNKÜ… Yeğenim Şeker Ağacı Anaokulu’nda (Kurtköy Şubesi) eğitim görüyor. Yeğenimin sınıfında hocaları çocuklardan babalarını sevme nedenini söylemelerini istemişler. Bakın çocuklar babalarını neden seviyor? Babamı seviyorum;çünkü beni mescide ve camiye götürdüğü için… Bunu diyen çocuk babasıyla bir yere gittiğinde kendisini özel hissediyor olmalı. Çocuklar kendilerine birşey sorulduğunda süzgeçten geçirmeden ilk akıllarına gelen cevabı verdiklerine göre …
Üç üniversite öğrencisi: Farhan, Raju, Ranço. Üçü de makine mühendisliği öğrencisi. Üçünün de yetenekleri başka, hayalleri başka, dertleri başka. Gene de onları birleyen bir tılsım. Hayalleri, dertleri, yetenekleri birleyen bir terim: “Dostluk.” Bizim bu üç dostu, filmin deyişiyle üç aptalı, hayatlarında en çok zorlaya şey: Eğitim sistemi. Zorlayıcı, katı bir kast sistemini andıran bir dönüm …
Duanın ne anlamaya geldiğini o gün anlamaya başladım. “Babam geldi,” diye kapıya koştuğum o zaman. Beş yaşlarındaki erkek kardeşim benimle birlikte kapıya koşarken elindeki havuçtan bir ısırık almıştı ve babamıza kapıyı açtığım anda havuç boğazına takılmıştı. Bir anda bütün aile bir olup rahat nefes almak için öksüren kardeşimin etrafına toplanmıştık. Öksürüğü devam edince de annemle …
“Bugün ne mi yaptım? Ben Ramazan aylarını böyle geçiririm zaten. Mezarları gezerim.” “Neden mi? Mezarlık sakin oluyor abi. Dinlendiriyor insanı.” Kızım yeni aldığımız patenlerini kaymak için uğraşırken parkta yaptığım yürüyüş esnasında duyuyordum bu sesi. “Mezarlıkta gezinirim hep Ramazanlarda,” cümlesi dikkatimi çekmiş olacak ki sesin sahibine dönüp bakmadan edemedim. Sesin sahibi kırklı yaşlarda bir adamdı. Bir …
Kızım doğduktan sonra anne olmayı neden hayatta herşeyden fazla istediğimi anladım. Bir çocuğu kucağına almak, cennet kokusunu içine çekerek büyütmek, ilk adımlarını izlerken, ilk kelimelerini dinlerken duyduğu sevinçle kendinden geçmek; tüm bunlar anneliğe harikalık katan şeylerdi. Fakat dahası vardı. Kızım üç yaşına yaklaştığında çevresindeki çocuklara da yaklaşmaya başlamıştı. Misafirliklerde, parklarda, yemek yeme yerlerinde; çocuklar adeta …
O yaz benim gibi çocukların dersi esnasında camiden ayrılmayan iki kadın daha vardı. Birincisi torunu için camideydi. Onun torunu da benim kızım gibi dersten alakasız gibi görünüyor, gene de ders boyunca camiden bir yere kaçıp gitmiyordu. Yaşlı kadın kızımı derse katmak amacıyla derslere katıldığımı, bir çocuk gibi çocukların arasına katıldığımı görünce dayanamayıp benim …
Sabah kahvaltımızı yaptıktan sonra kızımla yola düşüyorduk: Cami yoluna. Kızım giyimi konusunda özgür bırakıldığını bildiği halde uzun kollu giymeden evden çıkmıyordu artık. Yolda yürürken terlediğini görünce “kısa kollu giyebilirdin kızım,” diyordum dayanamayıp. Kızım ise kendinden emin bir eda ile bana camiye giderken uzun kollu giymesi gerektiğini hatırlatıyordu. Cami yollarında ilerlerken kızıma ezberini vereceği …
Camide kız çocuklarına ayrılan kat zemin katın bir altı; yani bodrum katıydı. Ancak apartmanların bodrum katlarındaki dairelerin aksine bizim evimiz; yani camimizin bodrum katı son derece geniş ve havadardı. Gene de çocuklar yaz günü sıkılmasınlar diye kocaman bir klima ders esnasında çalıştırılır, klimanın yoğun hava üflediği yerlerden uzak olan yerler ders işlemek için seçilirdi. …
