İnsanın her hali
Sıradan bir gün. Vakit ikindiye kaymakta. Birkaç sokak ötede oturan bir teyzem var benim; her şeyi rahatlıkla konuşabildiğim, sevecen bir dosta sahibim. Onu görmeye gitmek için çıkıyorum evden. Teyzemin evine gitmek için birkaç sokak ötedeki işlek bir caddeye varmam ve bu işlek caddeye giden yokuşu tırmanmadan önce karşıdan karşıya geçmem gerekiyor. Atlamam gereken …
Küçük bir ilçede pastane sahibi esnaf bir adamım ben. Yıllar var ki pastanemi bırakıp, eşimi ve evdeki ikizleri alıp bir haftalığına güzel bir tatile çıkamıyordum. İşlerimi yoluna koyup, tatile çıkabilecek olmamızın keyfi içinde işyerimden ayrılıyorum. Elim telefona gidiyor bir an; vazgeçiyorum. Tatil haberini hanımıma evimizde vermeliyim. Nasıl sevinir kim bilir diye düşünerek zile basıyorum. …
Gökyüzünün bulut yüklü olduğu güne, güneş daha doğmadan uyandım. Eşim benden önce kalkmış, salonda gireceği dersin sınavına çalışıyordu. Eşim mastırını yapıyordu; ancak çocuktu, işti, evin işleriydi derken derslerini son akşama bırakıyordu. Aklıma odasında uyumakta olan kızım geldi. Kızım, benim hayat kaynağım; kızım, benim en eğlenceli yanımdı. Merakla odasına gittiğimde keyif içinde uyuduğunu gördüm. O …
Mert, Akın, Hayri ve Kamil: Bu muhteşem dörtlü size neyi hatırlatıyor? Eğer 19.30 haber bültenlerini, yemek programlarını, keder kokan filmleri takip edenlerdenseniz sorumu cevaplayamazsınız. Ancak nereye vardırıldığı belli bile olmayan pek çok programın yerine hayatın içinden, mizah dolu bir çizgi film izlemeyi tercih edenlerdenseniz o halde buyurun TRT Çocuk kanalının Rafadan Tayfa’ sını izlemeye… …
Son yıllarda yılda ancak bir kere karşıma çıkmasına rağmen “ne olur, tekrar görüşelim,” dedirtecek kadar sıkı dostlarımdan biri haline gelmişti. Kendisi sürpriz yapmayı çok severdi. Hiç beklemediğim bir anda karşıma çıkar; beni şaşırtıverirdi. Kimi camdan dışarıyı izlerken, kimi yolculuk yaparken görünürdü gözüme. Kendisini görür görmez şaşkınlığımı hızla üstümden atar, sevinçle doluverirdim. Çalan kapının …
Ilık bir yaz günü kızımla sahile doğru yürüyoruz. Rengârenk ışıkların üstünden fışkıran suların arasından koştururken neşemize neşe katmaya karar veriyoruz. Kısa bir yolculuktan sonra kızımla birlikte su eğlencesinin başlayacağı meydana ulaşıyor ve eğlencenin başlamasını büyük bir heyecanla bekliyoruz. Derken, yerlerde rengârenk ışıklar yanmaya başlıyor. Yanımızdaki çocuklar “su eğlencesi başlıyor,” deyince biz de onlara eşlik …
Bazen “altın çağını” yaşarız hayatımızın. Olmazsa olmazıyızdır herkesin. Eşimizin bir tek yolumuza gül dökmediği kalmıştır. İş yerindeyken bile her fırsatta arar bizi, “ah, şimdiden nasıl özledim seni” sözlerine aşina olmuşuzdur. Çocuklarımız için dünyadaki en iyi anne bizizdir. Yanlarında biz varsak mutlu çocuklardır. Okulda ders dinlerken, teneffüslerde bahçelerinde koştururlarken bizi düşünmeden edemezler. “Dersler çabucak bitse …
Yazmaya ilkokulda başladım İlkokul 5. sınıf öğrencisiydim. Okulumun panosunda gezerken panoda bir resim gözüme ilişti. Gökdelenlerin birinde pencereden başını uzatmış bir çocuk ve bu çocukta hasret çekenlere mahsus hüzünlü bir sima vardı. Köyünün yeşilliklerinde; koyunların, kuzuların etrafında koşturduğunun, taze süt kokusunun, bırakıp geldiği doğal hayata dair tüm güzelliklerin hayalini kuruyor gibiydi çocuk. Resmin yanında şöyle …
Siz hiç komşuyla lafa dalıp ocaktaki yemeği yaktınız mı? Evinize ilk kez gelen misafirinizle mutfağa girip katıla katıla gülerken kek yaptığınız olmadı mı? Ya da henüz tanıştığınız bir insanın karşısında “çok bunaldım,” deyip ağlarken buldunuz mu kendinizi? Lise son sınıf öğrencisiyken girdiğiniz bir deneme sınavında uyuyakaldınız mı siz de? Üniversite sınavı esnasında stres ve heyecandan …
İnsanın yüreğine huzur veren duruşu ve kibar üslubuyla dikkatimi çekmişti. Okuduğu bölümün derslerine büyük bir özenle çalışan, gayretli bir arkadaşımdı. Kimsenin dedikodusunu yapmaz, kimsenin özel hayatıyla meşgul olmazdı. Tüm merakını okuduğu bölümün derslerine verdiğinden ve herkesle iyi geçinebilen mesafeli karakterinden ileride çok iyi bir bilim insanı olacağını sezmek hiç de zor değildi… Yıllar sonra Anadolu’da …
