İnsanın her hali
Yazın en güzel vakitleri…Apartmanımızın önünde uzayıp giden yolda birbiriyle sohbet eden komşu teyzeler, keyifle oyun oynayan çocuklar ve yolun kenarında ciğerlerimizi mis kokulu havasıyla dolduran çam ağaçları. Bu harika manzaranın ortasında kalan bense çoğu zaman yaptığım işle meşgulüm. Uzayıp giden yolun üzerinde yürümekle… Dedim ya yazın en tatlı vakitleri. Evde işlerimi yoluna koymuş, kızımla birlikte …
Kızım doğduktan sonra anne olmayı neden hayatta herşeyden fazla istediğimi anladım. Bir çocuğu kucağına almak, cennet kokusunu içine çekerek büyütmek, ilk adımlarını izlerken, ilk kelimelerini dinlerken duyduğu sevinçle kendinden geçmek; tüm bunlar anneliğe harikalık katan şeylerdi. Fakat dahası vardı. Kızım üç yaşına yaklaştığında çevresindeki çocuklara da yaklaşmaya başlamıştı. Misafirliklerde, parklarda, yemek yeme yerlerinde; çocuklar adeta …
Kızım, saçsız doğmuştu. Saçlı doğan bebeklere takılıyordu gözlerim. Olsundu; nasılsa aylar geçtikçe kızımın saçları çıkardı. Aylar geçti ve kızımın saçları çıkmaya başladı. Bir yıl, iki yıl derken kızımın saçları uzamaya bile başladı; ancak saç telleri büyük bir nazla uzuyordu. Sakin ve hiç acelesi yokmuşçasına. Kızım iki yaşına gelene kadar bazı insanlar “bunun saçları …