O gün, huzurla gözlerimi yeni güne aralıyorum. Günlerden hangisi bilemesem de bugünün adı sanki neşe… “Günaydıınnn…Ne güzel bir gün değil mi,” diyerek geziniyorum evin içinde. Benim bu neşeli halimi gören kızım daha bir rahat uyanıyor sanki yeni güne. Oğlum sakince gözlerini gezdiriyor yedi ay önce geldiği bu eve… Eşim, evin içinde esen ve adı “neşe” …
